مناجات ماه محرمی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
بـه گـریـههـای یـتـیـمـانـۀ گـدایـانـت اراده کـن بـرسد دست ما به دامانت بریدهایم ز شهـر و به خاکراه زدیم به این امـیـد که بـاشـیم در بیـابـانت گـنـاهـکـاری ما خـشکـسـالی آورده نمیرسد به نفـسهای شهـر، بارانت «بُطـونهم مُلئت بالحرام» هم شدهایم که نیـسـتـیـم زمان عـمـل مسلـمـانت ز ره نیامدی و جمعه جمعه پیر شدند تمام پـیـرغـلامـان ز داغ هـجـرانت بیـا بـهـار به پـا کـن بـهـار یعـنی تو بـیا که گـل بـدهـد دانه دانه گـلـدانت عـزای جد غـریـبت رسـیده آقـا جان فدای شال عـزا و دو چـشم گـریانت بـرات کـربـبـلا را بـیـا مـحـبـت کن بحق خـشکی لبهای جـدّ عـطشانت |